Łężyce - dzwony kościoła pw. św. Marii Magdaleny
Kościół p. w. św. Marii Magdaleny w Łężyczach (nie. Friedrichsdorf) to kolejny przykład historii dzwonów, które do dziś służą wiernym, choć nie w macierzystej lokalizacji. Dzwon Susanna w wyniku rekwizycji pierwotnie miał trafić do hutniczego pieca, uniknął jednak zguby i do dziś dzwoni w Kościele Mariackim w Kassel.
Zbigniew Sobański
Fot: Zbigniew Waluś w: https://polska-org.pl/3317488,foto.html
Łężyce - dzwony kościoła pw. św. Marii Magdaleny
Pierwsza wzmianka pisana o dzwonach tego kościoła, na którą udało mi się natrafić, pochodzi z inwentaryzacji Naetiusa, której tenże dokonał w 156o r., wymieniając w niej m. in. dwa dzwony na wyposażeniu świątyni.[1]
N/z:fragment tekstu księgi dekanalnej, Naetius, Keck..., s. 37
W kolejnej inwentaryzacji dokonanej przez dziekana kłodzkiego - Hieronima Kecka w 1631 r. autor również wymienia w niej dwa dzwony pozostające na wyposażeniu tejże świątyni.[2] Prawdopodobnie jeden z nich pochodzi z 1601 r., o czym będzie jeszcze mowa w dalszej części prezentacji. O drugim, ujętym w inwentaryzacji Kecka, niestety, nie wiemy nic.
N/z:fragment tekstu księgi dekanalnej, Naetius, Keck..., s. 157
Ten najstarszy, bo pochodzący z 1601 r., dzwon, nazywany Susanna, ważył 720 kg i bez korony był wysoki na 98 cm. Jego dolna średnica wynosiła 107,5 cm. Jak podaje Pani Ewa Reguła za opracowaniem J. J. Dittricha – „Reinerz, seine Heilquellen und Umgegend” z 1838 r., „legenda o tym dzwonie mówi, że odlano go na miejscu, w Łężycach, a kiedy okazało się braknie masy do wyrobu, pobożne kobiety z parafii przyniosły stare srebro, cynę i miedź. Dlatego jego głos był piękny i czysty.”[3]
N/z:dzwon Susanna na cmentarzysku dzwonów w Hamburgu, Fot: M. Tureczek, Leihglocken..., s. 421
Dzwon wyposażony jest w sześcioramienną koronę o wysokości 19,5 cm. Na kabłąkach korony, na płaszczyznach czołowych widoczne półpostacie kobiece, płaszczyznach bocznych – trudne do zidentyfikowania ornamenty.[4]
N/z: korona dzwonu Susanna - opracowanie własne aut. na podstawie: fot: M. Tureczek, Leihglocken..., s. 421
Na czapie (hełmie ) widoczny fryz ze stylizowanych liści akantu. Na styku hełmu i płaszcza zdwojone półwałki.
N/z: hełmu dzwonu Susanna - opracowanie własne aut. na podstawie: fot: M. Tureczek, Leihglocken..., s. 421
Poniżej półwałków, w górnej części płaszcza widoczny dookólny fryz groteskowy, oddzielony od znajdującej się poniżej inskrypcji kolejnymi, zdwojonymi półwałkami.